We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.
/
1.
2.
Όσο η ζωή μου δε φέρνει, όσα η ψυχή επιμένει τότε οι πράξεις σου γίνονται φως και το φως την ψυχή μας ζεσταίνει. Όσο τα βράδια θυμάσαι και με το ζόρι κοιμάσαι σκέψου πως είμαστε πλάι σου εμείς και τίποτα μη φοβάσαι. Σεβασμό και καλημέρα στα παιδιά που την κόψανε και κάνουν στη ζωή νέο ξεκίνημα και ξυπνάνε το πρωί αγκαλιά με ανθρώπους που κρατούσανε το χέρι τους στο χτύπημα. Για τους πλέον αργοπορημένους για όσους πάνε στη δουλειά, τους νυσταγμένους τους τελευταίους, τους ξεγραμμένους που χουν ακόμα μες στα χείλη τη γεύση του μένους. Για αυτούς που μεγάλωσαν σε πλατείες και γεράσανε σε πολυκατοικίες για όσους κάνανε παιδιά και τα αγαπάνε για κείνα δεν σταμάτησαν ποτέ να πολεμάνε. Για όσους απορούν για το που πάμε γι’ αυτούς που αγωνίζονται και δεν παρακαλάνε για τους τίμιους, τους ειλικρινείς τους μπάσταρδους σκύλους της πόλης αυτής. Για όσους αγαπούν την μουσική που κάνουν τον Παύλο, τον Αλέξη που ποτέ δεν θα πεθάνουν γυρνάνε ακόμα στην πόλη, ΑΚΟΥΣ, μόνο τέτοιες μάνες γεννάνε τέτοιους γιούς. Για όσους κάνουν μουσική γιατί γουστάρουν για όλους εκείνους που χάλια ραπάρουν για όσους ακόμα κλαίνε, για όσους δεν το λένε για κείνες τις φωτιές μέσα στα μάτια σου που καίνε! Όσο η ζωή μου δε φέρνει, όσα η ψυχή επιμένει τότε οι πράξεις σου γίνονται φως και το φως την ψυχή μας ζεσταίνει. Όσο τα βράδια θυμάσαι και με το ζόρι κοιμάσαι σκέψου πως είμαστε πλάι σου εμείς και τίποτα μη φοβάσαι. Είναι για ανθρώπους που χαμογελάνε ότι κι αν τους φέρνει η ζωή θα το γλεντάνε, για τα παιδιά που μένουνε σε κλινικές το ξέρω βλασταράκι μου δεν είναι αυτό που θες. Για τους παππούδες και για τις γιαγιάδες τις μανάδες και τους πατεράδες που δε ζήσανε με άφθονους παράδες που μας μεγάλωσαν μέσα από συμπληγάδες. Σ’ όσους δουλεύουνε πάνω σε ρόδες χαθήκανε πόσα παιδιά το δα και το δες μεροκάματα θανάτου στους φτωχούς μεροκάματα θανάτου στους πολλούς. Σ’ αυτούς που δε μιλήσανε στου μπάτσου το γραφείο κι άκουσαν χρόνια στο κακουργιοδικείο σ’ αυτούς που κουβαλάνε σώμα εξαρτημένο που λένε «επιμένω» κι όχι «υπομένω». Όλους εκείνους όπου ζωγραφίζουν τοίχους που δίνουνε χρώμα στην εποχή του ψύχους γι' αυτούς που γράφουνε ήχους και στίχους αντικοινωνικοί που παραμένουνε με λίγους. Σε λόγια που μιλήσανε για την αγάπη σε οφθαλμούς όπου δεν βλέπουν την απάτη χέρια που δώσανε και δεν ζητάνε πίσω σε σένα όταν μου φώναξες «ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ».
3.
Από ψηλά αναπνέω καθαρό αέρα την τοξικότητα την έχω κάνει πέρα μες στο μυαλό μου μπήκε η λευτεριά σα σφαίρα έλα να πάμε σ’ ένα μέρος για veggera έλα να νιώσουμε σα του hip hop την πρώτη μέρα. Από ψηλά αναπνέω καθαρό αέρα την τοξικότητα την έχω κάνει πέρα μες στο μυαλό μου μπήκε η λευτεριά σα σφαίρα έλα να πάμε σ’ ένα μέρος για veggera έλα να νιώσουμε σα του hip hop την golden era. Βάλε στον ώμο τα μπαγκάζια κι άντε φύγαμε μακρύ ταξίδι στ’ άπειρο ποτέ μας δεν το κρύψαμε κι είναι το κίνητρο αυτό που ανακαλύψαμε στίχοι και μουσικές που μέσα μας δακρύσαμε. Γυρνάμε γιατί ότι μένει στάσιμο σαπίζει ο σπόρος έγινε λουλούδι, ανάσες μας γεμίζει φωτιά τα βράδια μας το όνειρο φωτίζει παρέα με τους φίλους μας που μας έχουν αφήσει. Κλείνουμε μάτι και μετά χαμογελάμε όλα καλά θα πάνε ρε, όλα καλά δε το ξεχνάμε μαζί στα εύκολα, τα δύσκολα γλεντάμε εμείς στρώνουμε τραπέζι κι όπως θέλουμε θα φάμε. Όλοι καλοί χωράμε, μάθαμε να’ μαστε άνθρωποι η διαφορά μας απ’ αυτούς που ναι αδιάφοροι μία ζωή γεμάτη με μικρές στιγμές γεμάτη με παιδιά που’ χουν ψυχάρα και καρδιές. Πάνω κάτω η γραμμή απ’ το μπάσο ρηγάδες περιμέναμε ο Κωστάκος έβγαλε άσσο και η τρομπέτα δεν μ’ αφήνει να το χάσω σύνθια και νότες λένε να το διασκεδάσω. Άλλοι λένε να τρέξω μήπως και το τρένο πιάσω μα περπατώντας πιο γρήγορα θα το φτάσω να μεγαλώσω αυτά που ξέρω να ξεχάσω ζωή κανονική με μέλλον λίγο πριν γεράσω. Σ’ αυτό τον κύκλο δε με λούπαρα ποτέ προτίμησα την σπείρα που 'χει τα ανοίγματά της μια κοινωνία όλα για όλους αδερφέ κι όχι μια κοινωνία όπου τρώει τα παιδιά της. Φεύγω κα χάνομαι και έχω να σε δω καιρό ο χρόνος χάνεται μα το μυαλό μου είναι εδώ σε περιβάλλον ζωντανό το σώμα ενεργό όταν σε συναντήσω έχω νέα να σου πω. Από ψηλά αναπνέω καθαρό αέρα την τοξικότητα την έχω κάνει πέρα μες στο μυαλό μου μπήκε η λευτεριά σα σφαίρα έλα να πάμε σ’ ένα μέρος για veggera έλα να νιώσουμε σα του hip hop την πρώτη μέρα. Από ψηλά αναπνέω καθαρό αέρα την τοξικότητα την έχω κάνει πέρα μες στο μυαλό μου μπήκε η λευτεριά σα σφαίρα έλα να πάμε σ’ ένα μέρος για veggera έλα να νιώσουμε σα του hip hop την golden era.
4.
5.
Φτάνοντας, σ’ ένα σημείο που ο άνθρωπος μαθαίνει από μέρα σε μέρα το δηλητήριο να ανασαίνει με ευκολία παρασιτεί μέσα στην κοινωνία μια καλοταϊσμένη μηχανή σε λειτουργία αμηχανία, γελάει, κατά βάθος πονάει είναι αυτό που σε τρελαίνει στο μυαλό σου γυρνάει γυρνάει, γυρνάει, γυρνάει να δούμε που θα πάει σα τα σκουλήκια στο χώμα ψάχνει τη σάρκα για να φάει ένα εξελίξιμο προϊόν, είναι απών έχει αφήσει να αποφασίζουν άλλοι γι’ αυτόν και δεν είναι σημάδια της κρίσης και των καιρών είναι η μυρωδιά την σήψης των ανθρώπινων μυαλών και δεν είναι όπως λεν ο τρόμος των μεταναστών είναι η συντήρηση που σε έχει κλείσει εντός τειχών η απραξία άνθρωπε, που σε έχει δέσμιο εντός τειχών... ζούμε σε εποχές που θέλουν να έχεις αντοχές σε φάσεις διαφορετικές κινούμαστε με ίδιες στροφές φωνές που θέλουν αποφάσεις μεγάλες για να μην χάσεις και άλλες για να ησυχάσεις σαν στάλες για να βουλιάζεις κάτσε να δεις τι θα γίνει όταν η δινη θα γίνει ευθύνη καμίνι που βράζει θα μοιάζει η οργή τα κεκτημένα θα πάρουμε πίσω μαζί εκτός αν είσαι αυτός αυτή που απέναντι στέκεται εχθρός μηχανή προϊόν εξελίξιμο τι; ακολουθεί όταν εργάτες λασκάρουν τη βίδα σου όταν ο άνεργος ψάχνει τροφή γεννιούνται ντόπιοι και αλλοδαποί το χεις και το έχω δει ίδιο σενάριο, διαφορετικοί ηθοποιοί άνθρωποι μουγκοί σκυφτοί κι ας έχουν φωνή μες την πόλη αυτή, σιωπή μοιράζουν φαΐ άλλαξε κι εσύ μπορεί και να συμφέρει να τους μοιάσουμε αρκεί την σκέψη μας να χάσουμε...
6.
7.
Σήκω, βάλε καφέ μες το μπρίκι και μπες μες τον κύκλο σφίξε τα χείλη όσο πρέπει να σπάσεις τον ύπνο, μίλα, δυνατά στο θεό για να φύγει η ξευτίλα, μίλα, ντύσου σωστά όπως πρέπει μια όρθια τσαντίλα βάστα τα πόδια σου στην κατρακύλα. Μπες στο κουτί που σε πάει στη δουλειά που μισείς κλείσε το στόμα σου θα εκτεθείς μια ζωή νευρικός απαθής, ανέραστος σαν εραστής αδύνατον να εκφραστείς μέσα στου κόσμου το άπειρο θες να χαθείς και αδυνατείς. Κι όλο βαραίνεις, κακές συμβουλές στο στομάχι σου κόμπο τις δένεις και όλο φοβάσαι, τα βράδια με ζόρι κοιμάσαι τη μέρα με ζόρι ξυπνάς, τα μούτρα σου θέλεις να φας. Ό,τι μισήσαμε φίλε μου τ' αφήνω εδώ και ό,τι μας πάει στον πάτο ας πάει στο καλό λόγια μεγάλα με λέξεις μικρές έχω μπροστά μου χιλιάδες σελίδες κενές που περιμένουν να γράψω για το προφανές για τις ντροπές μας, τα πάθη και τις εμμονές γι' αυτό που βλέπω στ' αλήθεια όχι γι' αυτό που θες γι' αυτό που νοιώθω στα στήθια μέρες σαν και αυτές Καλημέρα, βλέπω τον ήλιο στον ουρανό πέρα ως πέρα χρώματα πάνω μου να μου θυμίζουν γιατί έδιωξα την χολέρα νύχτες γεμάτες με νεύρα, νύχτες γεμάτες με απωθημένα τι κατάφερα; μυαλό και σώμα απέναντι από μένα. Για σένα που ένιωσες μόνη ιδρωμένη κάτω απ’ το σεντόνι για σένα που ένιωσες μόνος και σ’ αρρωσταίνει ο χρόνος ποιος είναι ο δρόμος; ποιος έχει ευθύνη; τι είναι αυτό που θα με κατευθύνει στόμα κλειστό κι όταν ανοίγει να με κρίνει. Είμαι παντού, στιγμές στο κενό, μες στο πουθενά βιώνω déjà vu, τρέχει το νου, ψάχνω το ντου. Πες μου να φύγουμε και δεν με νοιάζει το που τα βλέμματά μας συναντήθηκαν στην άκρη ενός γκρεμού. Λόγια βαριά απ’ το στρες, μεγαλώνουμε βουβές γενιές δεν μάθαμε στο σήμερα τίποτα από το χθες πρόσεχε μη μου λες και στην συνέχεια να κλαις έγινα σκληρός σαν πέτρα μέρες σαν κι αυτές. Ό,τι μισήσαμε φίλε μου τ' αφήνω εδώ και ό,τι μας πάει στον πάτο ας πάει στο καλό λόγια μεγάλα με λέξεις μικρές έχω μπροστά μου χιλιάδες σελίδες κενές που περιμένουν να γράψω για το προφανές για τις ντροπές μας, τα πάθη και τις εμμονές γι' αυτό που βλέπω στ' αλήθεια όχι γι' αυτό που θες γι' αυτό που νοιώθω στα στήθια μέρες σαν και αυτές
8.
Μικρογραφίες παντού τελείες ολοκληρωτισμός συμπίεσαν φοβίες τώρα μιλάμε για χαμένες εφηβείες ξεχάσαμε μαζί τις παιδικές μας ιστορίες. Κρύες η νύχτες κάτω απ' τα αστέρια, πήγες κι όμως γύρισες με δαγκωμένα χέρια άδειες πλατείες μείνανε τα περιστέρια στα βλέμματα περαστικών να βλέπεις την μιζέρια. Σιωπή. Βράδυ και πορνεία πουλήσαμε αξιοπρέπεια για λίγη ουσία χωρέσαμε όλοι σε πολιτική φατρία είμαστε όλοι ενωμένοι για μια νέα δυστοπία. Κανονικότητα, κανονικά βιωσιμότητα εσύ και εγώ να τρώμε τα σκατά, θυματοποίηση παιδιά στα στενά κάνουνε κύκλους γύρω γύρω για να βρούνε γειτονιά. Ανέλπιστα τα πράγματα πήγαν καλά πέσαν η μάσκες και όλα είναι πιο ξεκάθαρα τι και αν ο χρόνος κυλάει τόσο αργά εμείς το ζούμε αγκαλιά μωρό μου μέσα στα χαλάσματα. Πέρασα φόβους να σε βρω Σε βλέπω μες τα μάτια νιώθω ότι βλέπεις Και μην μου λες δεν μπορώ Για μια φορά πες μου ότι τον εαυτό σου δεν ελέγχεις Τα ίδια λόγια δεν θέλω να πω Είναι η στιγμή να πεις το ότι δεν αντέχεις Μονάχα δίπλα σου μπορώ να εκφραστώ Πάμε για πράξεις γάμησε τις υποσχέσεις Ποια γεύση θα ταίριαζε στα ανθρώπινα αισθήματα εφόσον κάποιοι δεν τρωγόμαστε με τίποτα, γλυκαθήκαμε αρχικά με την ζωή που κάναμε θυμάμαι ήμασταν γλυκά παιδιά. Μετά ξινίσαμε όταν συναντήσαμε κενό γιατί κάποιο μας το βγάλανε ξινό στην πορεία πικραθήκαμε ορισμένες νύχτες η άνθρωποι πάντα κερνάνε πίκρες. Τώρα έμεινε μια γεύση αλμυρή απ' το χθες αφού ρίχναμε αλάτι στις πληγές, την τύχη την κυνήγησα πεζός γιαυτό και τα γραπτά μου είναι πεζά. Κάνε υπομονή ως που να πέσει ο πυρετός, όλα πάνε καλά ως που να ακουστεί ο συναγερμός, δύο λεπτά μέχρι να 'ρθει ο ηλεκτρικός. Μου λένε να προσέχω το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας μα εγώ δίνω προσοχή στο κενό που υπάρχει ανάμεσα μας. Μας παρακολουθούνε όλοι απ' τα θεωρεία γιατί κολλήσαμε στη θεωρία. Κι έχω να πράξω από πέρυσι η μόνη πράξη που γνωρίζω δυστυχώς είναι η αφαίρεση αφού μας αφαιρέσαν το δικαίωμα να μιλάμε τώρα παρακαλάμε για εξέγερση. Πέρασα φόβους να σε βρω Σε βλέπω μες τα μάτια νιώθω ότι βλέπεις Και μην μου λες δεν μπορώ Για μια φορά πες μου ότι τον εαυτό σου δεν ελέγχεις Τα ίδια λόγια δεν θέλω να πω Είναι η στιγμή να πεις το ότι δεν αντέχεις Μονάχα δίπλα σου μπορώ να εκφραστώ Πάμε για πράξεις γάμησε τις υποσχέσεις
9.
10.

about

σε αυτή την ενότητα υπάρχουν παλιά και νέα τραγούδια από σπείρα, fogge d. και φίλους, τα οποία δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα σε κάποιο ολοκληρωμένο άλμπουμ

credits

released January 1, 2021

artwork: 542

license

all rights reserved

tags

If you like Singles & Solo, you may also like: