Υποκατάσταση, by Σπείρα

Υποκατάσταση

by Σπείρα

supported by

	/

Streaming + Download

Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.

Purchasable with gift card

€3 EUR or more
Full Digital Discography

11

releases

Get all 11 ουτε τελος ουτε αρχη releases available on Bandcamp and save 20%.

Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality downloads of Psemata, Cosmos, Singles & Solo, Every Month Beat Challenge, Η εποχή που ανατέλλει, Υποκατάσταση, Morning, Κοινόχρηστα όνειρα, and 3 more. , and , .

Purchasable with gift card

€35.20 EUR or more (20% OFF)

1.	Σπείρα - ούτε τέλος ούτε αρχή 03:39	lyrics
Λόγια ενάντια σε κάθε είδους φράχτες ούτε τέλος ούτε αρχή φωνές ενωμένες, γεννημένες από στάχτες ούτε τέλος ούτε αρχή αμόλυντα μυαλά μέσα σε μολυσμένες γυάλες ούτε τέλος ούτε αρχή ανήθικες μορφές απέναντι σε ηθικοπλάστες ούτε τέλος ούτε αρχή ερωτήσεις απαντήσεις φέρνουνε αμφισβητήσεις ούτε τέλος ούτε αρχή ποια είναι τα προβλήματα και ποιες είναι οι λύσεις ούτε τέλος ούτε αρχή απαλλοτριωμένες μένουνε οι συνειδήσεις ούτε τέλος ούτε αρχή δεν έχουνε ταυτότητα, κώδικες, ενδείξεις ούτε τέλος ούτε αρχή Φωτιά, νερό, αέρας, χώμα ούτε τέλος ούτε αρχή νους, αναπνοή και σώμα ούτε τέλος ούτε αρχή στης ατμόσφαιρας το στρώμα ούτε τέλος ούτε αρχή στης ζωής τον κυκεώνα ούτε τέλος ούτε αρχή πιο παλιά είχες πεθάνει, τώρα ξαναγεννημένος ούτε τέλος ούτε αρχή δεν λογάριασες ποτέ σου από πού είσαι φερμένος ούτε τέλος ούτε αρχή η ζωή όλο αλλάζει και συ νιώθεις κουρασμένος ούτε τέλος ούτε αρχή μα τον πόνο σου απαλύνεις με το να είσαι κρυμμένος ούτε τέλος ούτε αρχή Κι αλήθεια θέλει πόνο - θέλει πάθος κι όχι φόβο είσαι απέναντι στο χρόνο – όλα παίζουν κάποιο ρόλο την κατάλληλη στιγμή – κάνε την ανατροπή πάνω σε λεπτή κλωστή – ούτε τέλος, ούτε αρχή
2.	Σπείρα - χώμα νερό αέρας φωτιά 03:36	lyrics
Τα δυο μου πόδια σταθερά πατούν πάνω στο χώμα κοιτάω τον ουρανό και γίνομαι ένα με το χρώμα τα χέρια μου ανοίγω κι’ αγκαλιάζω τη στιγμή είναι τόσο αληθινή, μοναδική το σώμα μου γυμνό πλημμυρισμένο με ορέξεις αφήνετε ελεύθερο μέσα στις έλξεις πέταξα τα ρούχα μύρισα τη γη, πόσο μου ‘λειψε αυτή η επαφή κάνω στροφή γύρω απ’ τον εαυτό μου ψάχνω για φίλο αλλά και για τον εχθρό μου βλέπω πως υπάρχει μόνο το εγώ μου όπου θέλει το καλό και το κακό μου σχέση ετερώνυμη σε σώμα και μυαλό έλκονται μονάχα όταν μπαίνουν στο νερό πλέον άλλο δεν μπορώ να αντισταθώ θα κάνω μια βουτιά για να νιώσω το κενό στο βυθό, στο άπειρο, απύθμενο μηδέν μακριά από τα «πρέπει» και τα «δεν» μακριά από απόλυτους κανόνες ζω ανάμεσα σε καλοκαίρια και χειμώνες βρίσκω φωλιά μέσα σε δέντρα ριζωμένα σε κάθε γης λουλούδια που απ’ τον ήλιο είναι λουσμένα πίνω χυμούς από τα φύλλα τα βρεγμένα προσφέρω ζεστασιά σε ζώα νεογεννημένα γίνομαι άνεμος και βρίσκομαι ψηλά ανακαλύπτω μέρη που δεν είχα δει ξανά ρίχνω στη πυρά όλα τα αρνητικά καλώς ορίζω τα φεγγάρια τα πιο λαμπερά αλλάζω σάρκα, μεταμορφώνομαι με τα στοιχεία της φύσης ενσωματώνομαι χώμα, νερό, αέρας, φωτιά τα θέλω όλα μέσα μου τα θέλω ζωντανά… χώμα νερό αέρας φωτιά τα θέλω όλα μέσα μου τα θέλω ζωντανά Τον ήλιο πάλι να δω, να τον γευτώ να βγω απ’ το καβούκι μου και να ονειρευτώ τον ερχομό μίας καινούριας αυγής με τίποτα δεν αλλάζω το χρώμα της ανατολής όσο στερεύει το σάλιο τόσο ξεραίνεται η γη φωτιά, νερό, αέρας, χώμα είναι ζωή τους δίνω την αγκαλιά μου, μου δίνουνε πνοή μου ομορφαίνουν την κάθε στιγμή μου δίνουν χρώμα, ανάσα, αιτία, αφορμή να συνεχίζω να ελπίζω για αλλαγή να συνεχίζω να βλέπω με τα μάτια μου να συνεχίζω να ακούω τα σημάδια μου και προχωρώντας μες στους δρόμους της ζωής διεκδικώ εικόνες και ήχους μίας φυγής η λύτρωση να έρχεται, να φεύγει, να πετά απ’ τα ψηλά στα χαμηλά… χώμα νερό αέρας φωτιά τα θέλω όλα μέσα μου τα θέλω ζωντανά
3.	Σπείρα - στου κόσμου το χάλι 03:05	lyrics
Kαι πάλι είμαι μόνος ο χρόνος είναι πόνος αντίθετα και πάλι στου κόσμου αυτό το χάλι αλήθεια μες το ψέμα πληγές βαμμένες μ’ αίμα στ' απέραντο σκοτάδι ψάχνω να βρω σημάδι Ψάχνω να βρω μέσα σε μία γωνιά να βρω αυτό που θέλω κι ας το νιώθω μακριά την ένταση που καταλήγει σε οργή για μια αρρωστημένη, ανούσια, μονότονη ζωή κυνηγημένος από λέξεις που πληγώνουν αυταπάτες ανούσιες ταμπέλες που φοριόνται σαν γραβάτες κάνω βουτιά μέσα στις σκέψεις και χάνομαι με τον κακό μου εαυτό είμαι απέναντι και μάχομαι… Παρέδωσα το φως και το πήρα πάλι μόνος αντίθετος και πάλι είναι αυτός ο χρόνος πληγώθηκα στο χθες μα στο τωρινό παρόν μου σηκώνομαι στα πόδια και χορεύω το εγώ μου στου κόσμου αυτό το χάλι περπατάμε γερά να εκπληρώνουμε τους στόχους μας καθημερινά μην αφήσουμε τα όνειρά μας μες την παγωνιά να τους δώσουμε πνοή, αγάπη και ζεστασιά… Μόνοι μας κοιμόμαστε και μόνοι μας ξυπνάμε μόνοι αγαπιόμαστε και μόνοι αγαπάμε τα όνειρα μας μόνοι μας για πάντα κυνηγάμε κι όσα ονειρευόμαστε στο τέλος τα ξεχνάμε μοναχικοί οι δρόμοι που πάνω τους περπατάμε ρολόγια συντονίζουνε τα ραντεβού που πάμε λυπάμαι που πονάμε όσο ζούμε ή αδιαφορούμε ή τους πόνους μας ακούμε… Μερικές φορές ξεχνάμε το παρόν αυτό που ζούμε χανόμαστε σαν λύκοι στο σκοτάδι κι απορούμε ίσως γιατί κάποιοι μας τύφλωσαν να μην δούμε κατάματα αλήθειες και ’τσι να αδιαφορούμε… Έτσι κάτω απ’ τον ήλιο και το χώμα άνθρωποι πέφτουνε σε κώμα αλλάζουμε πρόσωπο και φόρμα ανέραστο, ανέκφραστο σώμα… Μέσα στο πλήθος χάνομαι βαθιά πλαστικές ανάγκες, σάπια μυαλά μόνος στη γωνιά μου φωνάζω σιωπηλά νομίζω ότι μ’ ακούνε αλλά… Kαι πάλι είμαι μόνος ο χρόνος είναι πόνος αντίθετα και πάλι στου κόσμου αυτό το χάλι αλήθεια μες το ψέμα πληγές βαμμένες μ’ αίμα στ' απέραντο σκοτάδι ψάχνω να βρω σημάδι
4.	Σπείρα - μέσα απο τα μάτια της 03:46	lyrics
Βλέπεις την πόλη μέσα από τα μάτια της μόνος της γυρνάει να μαζέψει τα κομμάτια της χαμένη, θολωμένη και λίγο γονατισμένη απ’ τους ανθρώπους και τους νόμους επικηρυγμένη δεν ανταλλάζει ματιές, ούτε μιλάει μόνο προχωράει σκυθρωπή και μουρμουράει που και που έρχεται κοντά σου και σε σκουντάει ένα τσιγάρο θέλει να καπνίσει και το ζητάει με αφορμή μια μέρα αυτή τη στιγμή, όπου καθότανε και κάπνιζε ξέσπασε στη σιωπή άρχισε να μονολογεί, να παραληρεί και είπε πράγματα όπου δεν είχε ξαναπεί… Ψιθυριστά, αργά – αργά μια τρεμάμενη φωνή ακούγεται στα ξαφνικά ρυτιδιασμένο πρόσωπο, κουρασμένα χαρακτηριστικά του χρόνου τα σημάδια κάνουνε την διαφορά ένιωθε πόνο φαινόταν απ’ τη χροιά της αρέσει, όπως είπε, να ζει με την μοναξιά έχει καιρό να αγκαλιάσει με όλη της την καρδιά της βγαίνει αυτή η ανάγκη όταν βλέπει παιδιά θυμάται από τότε που ήτανε μικρή ανέμελη, αμόλυντη γευότανε τη ζωή ορεξάτη για παιχνίδι, ορεξάτη για τη γνώση διψασμένη όλα να τα πάρει κι’ όλα να τα δώσει της έχει λείψει αυτό, το ψάχνει τακτικά φωνές μες’ το μυαλό της να ηχούν μελωδικά όμορφες στιγμές να παίρνουν σάρκα και οστά τα σκέφτεται μονάχη και την πνίγουνε τα κλάματα δεν είναι από τα γεράματα το ξέρει δεν είναι αυτός ο λόγος που την κάνει να υποφέρει βλέπει ανθρώπους να της στήνουνε καρτέρι και ο καθένας πράττει όπως του συμφέρει όλα για την βιτρίνα, όλα για την εικόνα αγώνας για να φτιάξουνε μια τέλεια persona σ’ αυτό τον κόσμο που χαθήκανε οι αξίες που υπερτερεί το ψέμα και οι αερολογίες βαρέθηκε σε παιχνίδια να συμμετέχει που να πρέπει να κερδίζει ή να χάνει ή να κλέβει αγίους και θεούς που να τους προστατεύει και κάθε τι που γίνεται να το διερμηνεύει έχει σιχαθεί όλους τους φιλάνθρωπους τη γλοιώδη λύπηση σ’ όλους τους άπορους που δείχνουν, κι’ όλο θέλουν να το αναδεικνύουν την μεγάλη τους ψυχή να αποδεικνύουν «αρκετά» τότε φώναξε δυνατά «εγώ δεν θέλω τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ψάχνω για να βρω την ελεημοσύνη τους νιώθω πολύ καλύτερα έξω απ’ τη θλίψη τους» Τότε σηκώθηκε, αναστατώθηκε μάζεψε τα πράγματά της και εξαϋλώθηκε άφησε πίσω της μονάχα την οργή της και χάθηκε μες’ τα σκοτάδια αυτή και η φωνή της από εκείνη τη στιγμή δεν έχει ξαναμιλήσει την βλέπεις να γυρνάει έως ότου ο ήλιος δύσει μόνη της να περπατάει, να μουρμουράει κάπου – κάπου όμως έρχεται και σε σκουντάει δεν το ξεχνάει, δεν το ξεχνάει, δεν το ξεχνάει… Το όνομά της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
5.	Σπείρα - κραυγές 04:31	lyrics
Σκέψεις περνάνε απ’ το μυαλό μία σειρά από γεγονότα δίχως τελειωμό απ’ ότι πέρασες και ποιος ο λόγος που’ σαι δω κάθε νεκρό σημείο σου αν είναι ζωντανό φωνές εκκωφαντικές να δίνουν ένταση μέσα σε ήρεμες στιγμές να ξεσηκώνουν ένστικτα, να ξύνουνε πληγές θυμίζουνε κομμάτια του εαυτού σου απ’ το χθες… Προσπαθούμε να βρούμε την ισορροπία μας μέσα σε κάθε άκρο της προσωπικής ανησυχίας μας μέσα σε άβατες πλαγιές της ηρεμίας μας σε ανθισμένες γωνιές της δημιουργίας μας ποιο μέλλον σου ταιριάζει; ποιο το ιδανικό; προσπάθεια διαμόρφωσης από παιδί μικρό να είσαι έντιμος, να κάνεις πάντα το σωστό άξιο παράδειγμα οικογενειακό δε φταίω γω με μεγαλώνουν κάθε μέρα ανάσα παίρνω να αναπνεύσω τον αέρα δεν έγινα αυτό που ήθελες πατέρα δεν έγινα αυτό που ήθελες μητέρα. Κραυγές, φωνές, ιδέες ζωντανές στο πέρασμα των χρόνων απλώνουνε φωτιές και έντονες αλήθειες σε νύχτες μαγικές που φωτίζουν και γεννούν τις πιο όμορφες στιγμές τις χαρές, τις ελπίδες και δάκρυα που κυλούν στα μάτια τα όνειρα μάσκες δεν φορούν κομμάτια ραγισμένα από κουρασμένα νιάτα υπό την επήρεια εθισμών σε γκρίζα μονοπάτια ψεύτικα παλάτια, άχρωμα και στείρα μολυσμένα κρεβάτια κάπως έτσι το ζούμε μα δεν ορθοποδούμε τι είναι αυτό που θα μας κάνει τα πιστεύω μας να δούμε σηκωμένη η γροθιά για να νιώσουμε ξανά σύγκρουση στο μέσα μας να σπάσουν τα δεσμά απ’ το μέλλον εμφανίζονται εικόνες από τα παλιά γυρνάνε στο μυαλό βασανιστικά κάπως έτσι και στις μέρες μας στη γη γερά πατούμε το νιώθουμε, το εκφράζουμε, το ζούμε και μπορούμε ας το πράξουμε την ομορφιά να δούμε μέσα από τις στάχτες μας φωτιά εμείς να βρούμε… Στην αλυσίδα της ζωής ψάχνω τον χαμένο κρίκο μέρες νιώθω πως τον βρίσκω κι’ άλλες πως δεν του ανήκω βαθιά μες στις ανάγκες μου κοιτάω για τον ήλιο μα από μικρό μου έμαθες να σκέφτομαι το ίδιο τέρμα θέλω να φύγω απ’ αυτά να σβήσω απ’ του χρόνου όλα τα λεπτά ξεχνάω πρόσωπα, ξεχνάω καταστάσεις κι αν θέλεις να ‘ρθεις πες το μου, να μην διστάσεις μου πρόσφερες το εύκολο χωρίς να στο ζητήσω και τώρα είναι δύσκολο για να το εξηγήσω χέρια δεμένα και πόδια βαλτωμένα τη δύναμη θα βρω ν’ αλλάξω τα δεδομένα κι αν ελπίζεις θα ελπίζω, κι αν ελπίζω να ελπίζεις χωρίς φραγμούς, μακριά από αντιρρήσεις μαζί και στα προβλήματα αλλά και στις λύσεις δεν χρωστάμε σε κανέναν, μα κανέναν εξηγήσεις…. Μα δεν αρκούμαστε σε έτοιμες ζωές καλουπωμένες αλλά και προδιαγραμμένες στην φαντασία μας εδρεύουν οι κραυγές αυτές που μες στο χρόνο μένουν ενωμένες και οι πληγές που μας αφήσατε ανοιχτές δεν επουλώνονται με εικονικά τερτίπια αφιερώνουμε τις λέξεις μας στο χθες σ’ αυτούς που σήμερα ζούνε στα παραμύθια
6.	Σπείρα - πως νιώθεις; 04:48	lyrics
Καθημερινές ιστορίες διαδραματίζονται μέσα στις κοινωνικές αρτηρίες σε κάθε σπίτι, σε κάθε δρόμο, σε κάθε στενό σε κάθε μέρος που υπάρχει κύτταρο ζωντανό υπάρχει πόνος, αγάπη, μίσος, αλήθεια υποκριτικά πλασμένα όμορφα παραμύθια υπάρχει αισιοδοξία για το μέλλον και μισαλλοδοξία για το γαμημένο συμφέρον Θα ήθελα να ήξερα πως βλέπεις την κατάσταση και αν πραγματικά θα θέλεις μία λύση γι’ αυτήν αν πραγματικά πιστεύεις σε επανάσταση καιρών ή να μείνεις υποδουλωμένος των συνηθειών. Για πες μου, πως νιώθεις όταν βλέπεις μικρά παιδιά το άνθος της ζωής μέσα σε σπιτικά κελιά γονείς σε ρόλο φύλακα όλο να τα προσέχουν μοναδικό τους μέλημα είναι να τα ελέγχουν στείρα δημιουργία, καμιά ελευθερία κανένα εφόδιο να μπουν στην κοινωνία φοβικές συζητήσεις γύρω από το τραπέζι ρε άσε το παιδί να συνεχίζει να παίζει. Για πες μου, πως νιώθεις όταν βλέπεις άστεγους στην άκρη μόνο η αναπνοή τους έχει μείνει για κρεβάτι τόσο ξεχασμένοι κοινωνικά αλλά εσένα τι σε νοιάζει, εσύ να’ σαι καλά. Πως νιώθεις που οι γειτονιές γίνανε ήσυχες κι ώρες που κυλάνε όλο πιο ανήσυχες καθένας έχει πλέον το δωμάτιό του δίνει «τροφή» στο μελαγχολικό όνειρό του που’ ναι οι φωνές, τα γέλια και οι χαρές τις βαλσαμώσαμε σ’ εικόνες φωτογραφικές δεν ζεις το τώρα, τόσες πουλημένες στιγμές αυτό που κάνεις είναι μόνο να αναπολείς το χθες Για πες μου, πως νιώθεις που’ χεις ξεχάσει να ερωτεύεσαι χάδι αγάπης πάνω σου να μην το δέχεσαι το σώμα σου άθικτο γερνάει κάθε μέρα ο σκοπός είναι στο δάχτυλο μια βέρα τώρα που ζεις μέσα σε σχέσεις φυλακές ανταγωνιστικές, πνιγμένες, ενοχικές το «σ’ αγαπώ» να βγαίνει δύσκολα απ’ το στόμα και η καρδιά να παραμένει δίχως χρώμα. Πως νιώθεις που τα ρολόγια σε συντονίζουν το μυαλό σου ζαλίζουν τρέχεις δεν φτάνεις, καθόλου δεν το απολαμβάνεις νομίζεις πως κερδίζεις μα στο τέλος πάντα χάνεις κι’ όταν χάνεις απελπίζεσαι, δεν ξέρεις τι λες μιλάς, μιλάς παραμιλάς υποστηρίζεις πως δεν φταις βγάζεις πάντα έξω από το πρόβλημα τον εαυτό σου μα αν σκεφτείς θα δεις πως είναι δημιούργημα δικό σου. Παραπονιέσαι πως τα βράδια δεν κοιμάσαι υπάρχουν χάπια άφθονα ακόμα μη λυπάσαι τους εθνικούς σου ψυχολόγους να ακούς μετά απ’ αυτό δεν θα χρειάζεσαι γιατρούς δεν ακούς, δεν μιλάς, δεν νιώθεις και δεν πονάς νιώθεις ένας τόσο κουρασμένος άτακτος φυγάς τα μάτια σου εκπέμπουνε την ενοχή πως δεν θυμάσαι πότε έγινε η αρχή πως νιώθεις που σ’ έχουν τρελάνει τα χρόνια της δυστυχίας που η αλήθεια «γέννησε» λόγια αμηχανίας φοβάσαι τόσο, μα ήρθε πλέον ο καιρός μέσα σου να γίνει πόλεμος εσωτερικός. Ζωή γεμάτη από αναμνήσεις δεν κατάφερες ποτέ μέσα σου να την εξηγήσεις Δεν είναι αυτό που θα’ θελες να ζήσεις χαμένος πάντα σε προβλήματα και σε παρεξηγήσεις Δεν φαίνεται να έχεις ερωτήσεις αφού δεν σκέφτηκες ποτέ μάλλον δεν έχεις κι’ απαντήσεις Αλήθεια τι είναι αυτό που θα σε κάνει να πιστέψεις στη δική σου τη ζωή
7.	Σπείρα - φεύγω και χάνομαι (feat. Σουζάνα) 04:47	lyrics
Οι περισσότεροι μέσα στη λήθη και στη δυστυχία μαζεύουν χρόνο και τον δίνουν στην ανία πολλές οι πράξεις μέσα στην αλαζονεία ένα κυνήγι εντυπώσεων με μανία καθούμενοι πάνω σε άμορφες ανέσεις με τέτοιο τρόπο που εσύ να μην χωρέσεις κανένας έξω πλέον δεν την ψάχνει την αλήθεια πρωταγωνιστές μέσα σε κοιμισμένα παραμύθια είναι ένα θέατρο λόγου και παραλόγου εικόνα ψεύτικη με γεύση υπονόμου διασκορπισμένες μάσκες σ’ άκρη κάθε δρόμου ποτισμένες απ’ τη μυρωδιά του φόβου πρόσωπα θλιμμένα φεύγουν ξαναέρχονται και όλοι την υποκρισία τους ανέχονται σε ένα κύκλο το αλάνθαστο εγώ τους στρωμένος μ’ αίμα ο προορισμός τους… Φεύγω και χάνομαι γιατί δεν τους αισθάνομαι ψάχνω να βρω την άκρη δίχως καμιά αυταπάτη Στην καθημερινότητά σου προσπαθείς κάτι για να καταφέρεις και να εξιλεωθείς ποτέ δεν είναι αργά μα ούτε και νωρίς αλλά αφού σου κλέβουνε το χρόνο να αντισταθείς αρνήσου κάθε εξουσία κατά πάνω σου τα πάντα είναι ο εαυτό σου και οι δυνάμεις σου αφήσου ελεύθερος και άσε το εγώ σου μη γυρίσεις και το άλλο μάγουλο στο διπλανό σου είναι στιγμές που βλέπεις κι’ όλο και τρελαίνεσαι κάθεσαι όμως σαστισμένος και ανέχεσαι καταστάσεις που στο μέσα σου δεν δέχεσαι καταπίνεις ψέμα και μετά μπερδεύεσαι άφησε πίσω σου κάτι που σε χαλάει και ψάξε αυτό που τη δημιουργία θα γεννάει βγάλε φτερά και πέτα πιο ψηλά τα μονοπάτια του μυαλού σου φαίνονται πιο καθαρά… Φεύγω και χάνομαι γιατί δεν τους αισθάνομαι ψάχνω να βρω την άκρη δίχως καμιά αυταπάτη Φεύγω και χάνομαι γιατί δεν συμβιβάζομαι ψάχνω να βρω την άκρη δίχως καμιά αυταπάτη
8.	μουσικό δειάλειμμα 2 02:46	info
9.	Σπείρα - χορεύουνε γι` αυτούς 03:41	lyrics
Όλοι τρελαμένοι μέσα στις πόλεις κλεισμένοι μέσα στις τρύπες χωμένοι, από τη νύχτα λουσμένοι από τα λάθη δεμένοι, από το σοκ σηκωμένοι από τα σάπια σκουπίδια τους γεννημένοι δεν ακούνε, φωνάζουν, μονολογούν απ’ τις στάχτες τους σηκώνονται, στους δρόμους αντιδρούν δυνατά γελάνε, δυνατά πονάνε δυνατά αγκαλιάζουν, δυνατά αγαπάνε δεν φοβούνται το αύριο και στα μάτια σε κοιτάνε τα λόγια από το στόμα τους νιώθεις πως σε τρυπάνε στην καρδιά και στο μυαλό εύκολα σε ακουμπάνε κι αν το χέρι σου τους δώσεις μία βόλτα θα σε πάνε είναι λίγοι μα ο καιρός τους κάνει πιο πολλούς κι αν ανοίξεις τα αυτιά σου σίγουρα θα τους ακούς έχουν φύγει δεν ζούνε με αόρατους εχθρούς αλλάξανε τη διαδρομή απ’ τους υπόλοιπους έχουν σχέδια και όνειρα και δεν τα παρατάνε το κεφάλι τους ψηλά και στο πίσω δεν γυρνάνε δεν γλείφουνε εκεί που φτύνουν, δεν παρακαλάνε θεούς δεν προσκυνάνε και τους φίλους δεν ξεχνάνε… Χωρίς ανέσεις και χωρίς αναβαθμίσεις ζούνε κάθε τι που κάνουνε με όλες τις αισθήσεις στα μέρη που γυρνάνε δέχονται αμφισβητήσεις μα αφήνουν ερωτήματα εσύ για ν’ απαντήσεις πάνε και έρχονται, έρχονται και πάνε χωρίς ανάσα στα βαθιά, κολυμπάνε το μυστικό σου αν τους πεις, το φυλάνε και αν την πλάτη σου τους δείξεις, σε παρατάνε. Και δεν κοιτάν το χρόνο δεν παίζουν κάποιο ρόλο αμφισβητούν το νόμο χωρίς πλοκή και δόλο δεν έχουνε φραγμούς ούτε ενδοιασμούς στης πόλης τους ρυθμούς χορεύουνε γι’ αυτούς
10.	Σπείρα - πάνω απο τις φωτιές (Gdaddie remix) 03:52	lyrics
Αναρωτήθηκες ποτέ σου πόση ενέργεια κατέχεις, το τι έχεις στο μυαλό σου αν την καρδιά σου μέσα έχεις, αν ο λόγος είναι όπλο σου μυαλό σου η ασπίδα ή βουλιάζεις μες’ στο ψέμα σου και ψάχνεις για σανίδα αν κάνεις αυτό που θες πραγματικά, αυτό που ονειρευόσουνα από παλιά, αυτό που όταν το σκέφτεσαι γεμίζει την πηγή, αυτό που δεν έχει ούτε τέλος, ούτε αρχή… Κάθεσαι μες’ το δωμάτιο μόνος για άλλο ένα βράδυ και το μόνο άγγιγμα είναι του σκοταδιού το χάδι, προχωράς βήμα – βήμα με τα μάτια κλειστά συνάντηση με τους φόβους κράτα τα ανοιχτά βγάλε από μέσα σου την κάθε ανασφάλεια που έχεις πάλεψε το μέχρι τέλους και ας νιώθεις ότι δεν αντέχεις, ο επιμένων νικά μυαλό και δύναμη να συνδυάζονται αρμονικά και τελικά θα δεις ότι όλα αλλάζουνε μπροστά σου, πλέον το σύμπαν είναι με την μεριά σου η προσπάθειά σου δεν πήγε χαμένη, πεταμένη δεν έδωσες τροφή για μια στιγμή ξεπουλημένη πάνω απ’ τις φωτιές είναι η ψυχή σου πάνω απ’ τις φωτιές είναι το κορμί σου έχεις βρει το γιατρικό να επουλώσεις την πληγή σου, έσπασες τα σίδερα της φυλακής σου. Σπάσε και τα ρολόγια, να μετράς τα βήματά σου, μην αφήνεις να σου βάζουν όρια στα όνειρά σου να κρατάς πάντα τα μάτια σου ανοιχτά, να ξεχωρίζεις ποια τα θετικά από τ’ αρνητικά ο κόσμος έχει χρώματα αλλά κανείς δεν τα βλέπει με θολωμένη όραση και μπάτσο να επιβλέπει ρουτίνα, μιζέρια, οχτάωρα εξαντλητικά και να’ χεις από πάνω σου τα κωλοαφεντικά. Να γεμίζουν το κεφάλι σου με νεύρα πολλά και μετά πηγαίνεις σπίτι να ξεσπάς στα παιδιά όλα γύρω μας κινούνται πλέον με τα λεφτά και χωρίς γεμάτη τσέπη όλα κυλάνε αργά κι αν κάνεις κάτι δικό σου και τα καταφέρεις να ξέρεις ότι για το κράτος πλέον δεν συμφέρεις γιατί σε θέλουν δούλο, θέλουνε να υποφέρεις… Υπάρχει λόγος και αφορμή ώστε να εναντιωθείς, με πράξεις υποκριτικές να αναμετρηθείς έχεις μέσα σου τη δύναμη τα πάντα ν’ αρνηθείς σε όλα αυτά που σε χαλάνε και ‘τσι να εξελιχθείς δώσε χρώμα στο γκρίζο, να πεις «πίσω δεν γυρίζω», σπάσε τα δεσμά που σου επιβάλλανε προκλητικά, νιώσε ελεύθερος σε ένα κόσμο χωρίς σύνορα, μπορείς να κάνεις το δικό σου χωρίς να’ χεις πρότυπα ανεξάρτητος, αυτοοργανωμένος, από κάθε κόμμα αποστασιοποιημένος σε κάθε τι που καταστέλλει βγάλε όλο σου το μένος, σε κάθε κίνησή σου να μην είσαι φοβισμένος να προχωράς μπροστά με μάτια καθαρά, μες’ το μυαλό σου η λέξη «στάσιμος» να μην χωρά η σιωπή είναι ο τάφος, φώναξε δυνατά, η ζωή είναι στα χέρια σου γι’ αυτό κράτα τη σφιχτά…
11.	Σπείρα - φυλακές 04:04	lyrics
Όρια, τα περιθώρια στενεύουν το μυαλό σου θέλουν και το λιγοστεύουν ζεις αρμονικά μέσα στη φυλακή σου άνοιξες το στόμα και κατάπιες το κλειδί σου επηρεασμένος απ’ την tv επηρεασμένος απ’ την τετράγωνη λογική «ποτισμένος» απ’ το δηλητήριο της εξουσίας απλά μόνο κοιτάς και δεν βγάζεις φωνή. Τακτικές αποχαύνωσης μέσα από τα βιβλία χτυπάνε στο κεφάλι απ’ την παιδική ηλικία κι έχει τόσο σημασία, εκεί είναι η ουσία προσανατολίζουν και οριοθετούν την φαντασία τον αυθορμητισμό, την συνουσία απ’ τον ερωτισμό μέχρι και την φιλία πάνω στις λέξεις, στην ιστορία σκοπός όλοι οι εγκέφαλοι να έχουν αμνησία στομάχια γεμισμένα από «πλαστικές» τροφές μάτια διψασμένα για reality εκπομπές αυτιά χαϊδεμένα με ψεύτικες ειδήσεις και αύριο δουλεύεις, άμα βγεις να μην αργήσεις κόμπλεξ, ταμπού, καταναλωτική μανία διαφημίσεις έγχρωμες, πελάτες μ’ αχρωματοψία υπάρχει δυσπιστία για το κάτι διαφορετικό μονόδρομος, ευθεία λίγο πριν τον γκρεμό είναι όλα προκαθορισμένα, τοποθετημένα κι’ αν αλλάξεις την σειρά τους θα’ χουν πρόβλημα με σένα με τον καθένα που θα φύγει απ’ την γραμμή καιρός να χαραχτεί πορεία για μια νέα διαδρομή…. Κάγκελα κοινωνικά στο σώμα και το νου καθημερινός ο πόλεμος, εχθροί από παντού επιτέλους ρε να γίνει ένα γαμημένο ντου να κόψουμε από τη ρίζα κόμπλεξ και ταμπού προσωπική ελευθερία είναι η αρχή η διάθεση από πολλούς είναι μηδαμινή δέχεσαι από αρχηγούς να σου φτιάχνουν τη ζωή να σου κάνουνε κουμάντο σ’ οποιαδήποτε στιγμή και τώρα τι; κάθε μέρα αναρωτιέσαι γιατί; πως ήρθανε τα πράγματα ειρωνεία τραγική να κάθεσαι σκυφτός μπροστά από μια έγχρωμη tv σε μια ασπρόμαυρη ζωή να κάνεις μόνο κριτική. Το κάθε κράτος στηρίζει την καταγγελία κι’ αυτούς που ειδικεύονται στη ρουφιανολογία δίνουν και λεφτά για μια πληροφορία έτσι λέει θα βασιλεύσει η ησυχία κι η ηρεμία μη σηκώνεις το κεφάλι, ποια γνώμη διαφορετική! σκέψη αντικρατική; κατευθείαν φυλακή! έτσι για να καταστείλουν αγώνες και ιδέες συνεργασίες μπάτσων και ναζί δεν είναι τυχαίες είναι ολοφάνερο ποια είναι η λογική τους σε κόβουν και σε ράβουνε με βάση τη βολή τους σε τρέφουν καθημερινά με οπιούχες γεύσεις και οξυγόνο θα πληρώσεις για να αναπνεύσεις… Είναι χρόνια τα ίδια – η ίδια τακτική με ήθος δημοκρατικό – σε βάζουν σε κλουβί σε σώμα και μυαλό – γίνονται όλο πιο στενές φυλακές, φυλακές, φυλακές, φυλακές
12.	Σπείρα - μικροαστική χρέωση 04:45	lyrics
Τους έχω βαρεθεί δεν κάνουν κάτι για ν’ αλλάξουν μικροαστοί μαλάκες κοιτάνε μόνο ν’ αράξουν βολεμένοι, όλοι φυλάν την σκούφια τους πνιγμένοι από τα χρέη των δανείων τους κυνηγημένοι Όλο κλαίνε, κλαίνε, κλαίνε και τι κάνουν όλο λένε για την τωρινή κατάντια τους πάντα άλλοι φταίνε χαμένοι μες’ τη λήθη τους, «τρώνε» το παραμύθι τους φουσκώνουν την κοιλιά τους, αδειάζουνε την μνήμη τους η διασκέδασή τους είναι η τηλεόρασή τους φιμώνουν κάθε μέρα την μιλιά τους και την όραση μπροστά από ένα χαζοκούτι με οθόνη η αληθινή ζωή είναι στους δρόμους ρε κωθώνι… Κι’ όλο ξεχνάς αυτά που ‘λεγες πιο μικρός ότι δεν συμβιβάζεσαι και θα’ σαι πάντα δυνατός του εαυτού σου πια προδότης να πετάς κάθε στιγμή έχεις γίνει και ρουφιάνος για μια άνετη ζωή. Η άποψή σου για τα τεκταινόμενα είναι μολυσμένη απ’ τα δελτία των ειδήσεων διαβρωμένη η γνώμη σου συνέχεια αλλάζει παραστάσεις ευκαιριακός μαλάκας σ’ όλες τις καταστάσεις φοβισμένος στο κλουβί σου, κλειδωμένος καλά το σκοτάδι σου η παρέα και τα μάτια κλειστά μεγαλώνει το μίσος, φοβάσαι μια αγκαλιά ξέχασες πως είσαι άνθρωπος αδειάζεις ψυχικά Τρέφεις μένος γι’ αυτόν που είναι κατατρεγμένος γι’ αυτόν που ζει στη εκμετάλλευση και είναι διωγμένος αλλά που να τα δεις εσύ, εσύ είσαι πάντα καθισμένος μην σου «λερώσουν την φωλιά» και νιώσεις θιγμένος πλήρωσε τους φόρους σου να είσαι σωστός αξιόλογος πολίτης ως παράδειγμα λαμπρός και αν μέσα σε όλα αυτά νιώσεις αδυναμία να ξέρεις πάντα δίπλα σου είναι η αστυνομία… Τους έχω βαρεθεί, ρε τους έχω βαρεθεί η υπομονή μου είναι έτοιμη να εκραγεί ανήμποροι άνθρωποι βουτηγμένοι στη σιωπή παραμορφωμένα πρόσωπα σε μίζερη ζωή Τους έχω βαρεθεί, ρε τους έχω βαρεθεί ανίατη ασθένεια μικροαστική γεννιούνται και πεθαίνουν σε σύντομη ζωή το μόνο που κατάφεραν να γίνουν αριθμοί. Έρεβος, καπιταλισμός και χάνεις έδαφος στο πόλεμο του χρήματος θέλεις να βγεις ανέπαφος νομίζεις πως επάνω σου δεν έπιασε ο έλεγχος των πολυεθνικών και τώρα δήλωσες κι ανένταχτος σ’ αξίζει, ένοχος η λέξη που θα σε χαρακτηρίζει η δικιά σου ανοχή είναι που σε περιορίζει φοβίζει, η σκέψη να έχεις διαλέξει, να ζεις υπό τη θέληση των άλλων και μάλλον νομίζεις πως διαφέρεις σώζοντας το περιβάλλον την ίδια στιγμή που με τρεις τηλεοράσεις, δυο αμάξια και ένα φύλακα σκυλί σε υπόγειο διαμέρισμα με δορυφορική έχεις φτιάξει μια ζωή με τεχνητή αναπνοή μικροαστοί ζούνε νεκροί, δε θα πεθάνουνε ποτέ δεν έχουνε πνοή, και ανασαίνουνε λεφτά δεν έχουνε ψωμί, μίσος, αισθήματα και γλώσσα πόσα πια να πούνε μα δεν έχουνε φωνή και δεν ακούνε όσους όσα κι ότι να τους πούνε πόσους, πόσα πρότυπα και πρώτη θα σκοτώσεις πράγματα κοινότυπα το σπίτι σου κι οι δόσεις χώματα, ενότητα, θρησκεία, παραδόσεις νομοταγή λαμόγια που δεν έχουνε κυρώσεις σκοτώνουνε τη πλήξη σε «πράσινες» οργανώσεις βγαίνουν απ’ το σπίτι τους μονάχα στις εκπτώσεις και τους τρέχουνε τα σάλια ρε και ζουν τις διαφημίσεις μας ‘φέραν ως εδώ και τώρα έχουν κι απαιτήσεις βλέπεις βλέπουν ειδήσεις και ανησυχούν για την ασφάλειά τους μοναδικός τους στόχος να επενδύουν στα παιδιά τους βουλιάζουν στην ανία τους κι όλοι ευτυχισμένοι μεθυσμένοι απ’ το όνειρο της ήρεμης ζωής πολυτέλεια και χλίδα και σε όλα συνεπής ρουφιάνοι, ηθικόφρονες και πας να εκραγείς. Με πρόγραμμα και σχέδιο ζυγίζουν τη ζωή στα δίχτυα ανταγωνισμού που έχουνε μπλεχτεί προγραμματισμένοι μόνο να κρατάνε σιωπή σας έχω βαρεθεί, ρε σας έχω βαρεθεί… Τους έχω βαρεθεί, ρε τους έχω βαρεθεί η υπομονή μου είναι έτοιμη να εκραγεί ανήμποροι άνθρωποι βουτηγμένοι στη σιωπή παραμορφωμένα πρόσωπα σε μίζερη ζωή. Σας έχω βαρεθεί, ρε σας έχω βαρεθεί ανίατη ασθένεια μικροαστική γεννιούνται και πεθαίνουν σε σύντομη ζωή το μόνο που κατάφεραν να γίνουν αριθμοί
13.	Σπείρα - βάλτε φωτιά 05:12	lyrics
Βάλτε φωτιά σε κάθε κρατικό μηχανισμό - χτυπήστε, κάθε φασίστα που γυρνά ατάραχος - τσακίστε, κάθε ένστολο γουρούνι που μιλά - λυγήστε, για τα δικαιώματά σας μες στο κόσμο – πολεμήστε. Υπάρχεις μες τον κόσμο είναι ο εαυτό σου, κάνε κάτι για εσένα και το διπλανό σου προσπάθησε να πάρεις αυτά που σου’ χουνε κλέψει αυτά που σου ανήκουνε χωρίς καμία σκέψη η ελευθερία σου είναι ότι πολύτιμο και για να την έχεις δεν χρειάζεται κάποιο αντίτιμο κανένας συμβιβασμός πάνω σ’ αυτό, οι ιδέες θέλουν πράξεις και πόλεμο ταξικό συσπειρώσου, οργανώσου, νιώσε την αδρεναλίνη με τον κάθε αδερφό σου διώξ’ το φόβο σου, συγκεντρώσου, μάζεψε όλα τα εφόδια και καν’ το πόλεμό σου άναψ’ τη φωτιά σου, φτάσ’ τη ψηλά, τόσο ψηλά να γίνουν στάχτη όλα τα κελιά κάθε κομματικό μαντρί, κάθε ρατσιστή, κάθε λάγνο των συνόρων και πολεμοχαρή ανέβασε την ένταση και βγάλε την οργή, αρκετοί θα κάνουν πίσω εσύ κάνε την αρχή σηκωμένη η γροθιά σου ας’ τη να ελευθερωθεί, σπάσε τα δεσμά του δρόμου όχι άλλη ανοχή… Μακάρι να μπορούσα να τραβήξω την σκανδάλη, άνθρωπε να σ’ ένιωθα μέσα μου και πάλι σου ‘κόψαν τα φτερά δεν μπορείς να μιλήσεις, δεν μπορείς να χαρείς ούτε και να μισήσεις πώς να ξυπνήσεις από την ζωή που σέρνεις με σκυμμένο το κεφάλι, τώρα υποφέρεις πως μπορείς να πράξεις αφού τη θέληση πατάς, τη φωνή σου δεν ακούς μόνο συνήθειες κουβαλάς. Βγάλε οργή μια κραυγή που ξεπηδάει ελεύθερη θα μείνει ταξίδι να σε πάει σε καλούπια δεν χωράει, δε σβήνει πουθενά ανεξίτηλη για πάντα πολεμάει τη σκλαβιά φαντάζομαι το αύριο μα πράττω για το τώρα κάθε φορά που νιώθουμε ξεσπάει και μια μπόρα σιχαίνομαι το σύστημα τους καπιτάλες πιόνια και αυτούς που λογοδότησαν για το δικό μας χώμα. Στάχτη όλα τα δάση και συνειδητά μαυρίσανε της γης το χώμα, στόχος τα λεφτά τσιμέντο, εταιρείες και πολυεθνικές πάνω στο αίμα χτίζουνε ξεχάσανε το χθες περάσανε οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια και ‘τσι λοιπόν το σήμερα μας φέρνει τη διχόνοια που είναι η ουσία; που πήγε η ανθρωπιά; γιατί να μας κοιμίζουν παραμύθια εθνικά; Ξύπνα, νιώσε μέσα στη καρδιά σου, χτύπα αυτόν που κλέβει τη χαρά σου δώσε χρώμα μέσα στα όνειρά σου να γεννιέται λευτεριά σε κάθε τι που’ ναι κοντά σου… Φωτιά στις εταιρίες και σε κάθε αφεντικό φωτιά στις τράπεζες και στον αστυνομικό φωτιά και στα σχολεία στη τρομοδημοκρατία φωτιά σ' όλα τα σπίτια για να σπάσει η ησυχία εμφυτευμένες αναμνήσεις δολοφονίες και ψεύτικες ειδήσεις οι δρόμοι γεννάνε συνειδήσεις οι φωτιές δίνουνε λύσεις μα εσύ κοιμάσαι, σκάσε, πάρε μπουκάλι φτιάξε βόμβα και τη πόλη όλη σπάσε σήκω και δυο πέτρες τώρα πιάσε φόβο κι αγωνία κατά μέρος τώρα άσε το ξέρω είναι αδίστακτοι αλλά μη τους φοβάσαι βγάλ’ τα όλα από το μυαλό σου, δράσε αυθόρμητα κι οργανωμένα μπάτσικα μπάτσοι και τμήματα καμένα όλοι μαζί σα βέλη πυρωμένα, κεριά αναμμένα να γίνουν στάχτη όλα αυτά τα γαμημένα. Δημιουργικά σκατά που στα προσφέρουν για ζωή ελπίδα για δημιουργία η καταστροφή γι’ αυτό φωτιά εδώ κι εκεί για να φωτίσει την αλήθεια φωτιά βάλε κι εσύ για να καούν τα παραμύθια κόκκινο το πέπλο να σκεπάσει τη συνήθεια πύρινο το μέτωπο να απλώσει μαύρα δίχτυα ανάποδο λουρί σου βάλανε πυρπόλυσέ το το σύστημα σου τρώει τη ζωή λαμπάδιασέ το το τσιμέντο έχει βράσει απ' τον ήλιο και φλέγεται τη πόλη κοίτα την να ΚΑΙΓΕΤΑΙ καίγεται όλη η πόλη η πόρνη καίγεται κανείς πια δεν ανέχεται τόσους πολιτικούς να υποδέχεται καθένας πάντα έρχεται για να προσφέρει λύσεις η λύση είναι στο χέρι σου και μένει να τη λύσεις. Βάλτε φωτιά να γίνει η νύχτα μέρα ν’ αλλάξουν τα ρολόγια να επικρατήσει η τρέλα Βάλτε φωτιά ο χορός έξω να αρχίσει από την ανατολή του ήλιου μέχρι και τη δύση

about

το 3το κατά σειρά άλμπουμ από Σπείρα // Υποκατάσταση

ευχαριστούμε όλους τους φίλους / μουσικούς (GDaddie, Daio, Γιώργο Παυλίδη, Γιάννη Φερλέ, Γιάννη Mπιλίρη, Χρήστο Ζωγόπουλο Γιώργο Αγαλιανό. Σουζάνα, Κωστή Κωτσόπουλο, Τζίμη-ktc) για τη συμμετοχή και τη βοήθεια τους στις μουσικές παραγωγές.

Tο άλμπουμ σε φυσική μορφή - digipack CD @
Το Παγκάκι: Γ. Ολυμπίου 17-19, Κουκάκι.
4 Νάνοι: Καρύστου 23, Πανόρμου
Music Works: Αγίας Λαύρας 74, Πετρούπολη.
E’n D Productions: πλατεία Εξαρχείων
Habeat Records: Παλλάδος 21, Ψυρρή

credits

released September 1, 2012

Το ότι ο άνθρωπος έχει αποκοπεί από την πραγματική του φύση και εξελίσσεται μέσα σε ένα απόλυτα αστικό χώρο με τα ανάλογα χαρακτηριστικά του, γίνεται εύκολα αντιληπτή η σύγχυση στην οποία βρίσκεται η ανάγκη του για την ελευθερία και το καινούριο. Βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν όλο και πιο αναβαθμιζόμενο τεχνητό κόσμο και καλείτε από την κάθε εξουσιαστική αρχή να συμμετέχει σε αυτόν μέσα σε περιορισμένο χωροχρόνο, χωρίς να έχει την επιλογή διαφορετικής αντίληψης και πρακτικής στα ήδη δεδομένα. Μεγαλώνει και αναλώνεται ανάμεσα σε ψευδή στοιχεία, όπου επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό πολύ σημαντικά κομμάτια της ζωής του όπως την επικοινωνία, την δημιουργία, την πράξη, την έκφραση, την φιλία, τον έρωτα, τον αυθορμητισμό, την φαντασία… Τις περισσότερες φορές συνειδητά ή ασυνείδητα δεν φτάνει απευθείας σε αυτό που πραγματικά επιθυμεί και σκέφτεται αλλά διακοσμεί τον περιβάλλοντα χώρο του με ένα υποκριτικό περιτύλιγμα καλύπτοντας την αρχική του φυσική υπόσταση. Έχει αφεθεί σε μια ήρεμη, υπνωτική ακολουθία και τα ένστικτά του υπολειτουργούν. Ας μην συνεχίσουμε να γινόμαστε θύματα της ίδιας μας τής θλίψης. Να μην υποκαταστήσουμε την ζωή μας με γεγονότα που θα μας «καθησυχάζουν» ότι βιώνουμε αυτό που θέλουμε, νομίζοντας πως είναι οι δικές μας επιλογές, αλλά μέσα από αναζητήσεις και νέες, άβατες διαδρομές να φτάσουμε πιο κοντά στην αλήθεια μας.

πύργος 2012