|
Βρήκαμε θέμα, κυκλώνω το ψέμα
πετώ τα χαρτιά που ‘ναι σημαδεμένα,
κοιτώ το κοινό κι απευθύνομαι
για κάθε μου πράξη ευθύνομαι.
Σκόρπια χαμόγελα στην επιφάνεια
σκόρπια τα λόγια μου για περηφάνια
μία κατεύθυνση, μια τιμωρία
ακόμη ένα βήμα για την αναρχία
Και πάνω που μ’ είχαν για σταματημένο..
.. τους πιάνω απ’ το χέρι και τους παρασέρνω.
Βήματα πίσω μονάχα στο Tango
πάντα μπροστά ασυγκράτητα
λύπες και κλάματα μόνο στα Fado
τα γέλια μας είναι αθάνατα..
.. Άκου τα, κοίτα τα πως ανεβαίνουν ψηλά,
στον κόκκινο ορίζοντα χάνονται
κοίτα, τα περισυλλέγουν παιδιά που ακόμη μπορούν και αισθάνονται
Πιάνονται καμιά φορά μες τα δίχτυα τους
κι άλλες φορές τα ξεσκίζουν
φοβάσαι να αναμετρηθείς με την πείνα τους
κι όταν σε λυγίζουν..
γυρίζεις ξανά και τα βλέμματα ψάχνεις που δύναμη δίνουν στα πόδια σου
Κοίτα πως στέκομαι μοναδικός
ξέρεις ποτέ μου πως δε θα σου μοιάσω
ξέρω σου φαίνομαι υστερικός
μα σακατεύω την αποκοτιά σου
Ετοιμάσου μου λες για το δεύτερο γύρο μα εγώ ήδη τρέχω στο δέκατο,
τις χιονοθύελλες δε θ’ αποφύγω τις απολαμβάνω απ’ το έλκηθρο
Λιώνοντας μόνος κάτω απ’ το ηφαίστειο μίλησα με την καρδιά του
δάκρυα λάβας καυτά
θέματα αντιστικτικά με τα ουρλιαχτά του θανάτου
Δε φταίει κανείς θα μου πεις.. για τα δεινά μιας καταστροφής φυσικής..
μα δε ξέρεις τι λες
ύποπτες εποχές
Ενοχές που υπάρχεις θα ΄πρεπε να’ χεις
και ν’ αγωνίζεσαι για την ισορροπία
Τη βία δεν αναγνωρίζεις
μα επωφελείσαι απ’ αυτή
Δεν έπεσε κάτι στην αντίληψη σου, θα ΄πρεπε να το κοιτάξεις..
μακάριος κι απόψε κοιμήσου στα πούπουλα, στη βόλεψη σου θα λάμψεις
Κάποια στιγμή θα με δεις..
..δε θα σ’ αρέσει, και θα ‘σαι λάθος
Είν’ αυταπόδεικτο......................
|
|
Μεγαλωμένοι σαν αλήτες
τώρα οι μισοί πήραν το Άλφα κι οι υπόλοιποι το λίτες
κι οι υπόλοιποι πολίτες - πελάτες
το έψιλον αν βγάλεις δείχνει ότι έχουν πλάτες
Δε τραβώ τη προσοχή, δε βαράω προσοχή
όμως δίνω προσοχή σε ότι λες
έχουμε μάχη, που καιρός γι' ανακωχή;
άλλοι το ζούνε σε πισίνες ή κρατάνε πισινές
Δεν θέλω να χώνω με ποσοστά,
μου αρκεί το κουπλέ να το πω σωστά
κι ακόμα ν' αναρωτιέμαι πως οστά και σάρκα
να δίνω στο χαρτί που το έκαψα γιατί
είναι η απόδειξη πως είμαι ένα καμένο χαρτί
και λέει μας φάγαν' τα νοήματα αδερφέ
τ' απεικονίζει ο προτζέκτορας με ειδικά εφέ
και λέω μας φάγαν' τα νοήματα αδερφέ
η απόρριψη διπλή και σκέτη όπως πίνω καφέ
Δε βγάζουμε LP εδώ βγάζουμε ελπίδα
και είδα το κόσμο πως χρειάζεται την σπίθα
Απευθυνόμαστε απ' άνθρωπο σ' άνθρωπο
ενάντια σε κάθε τι απάνθρωπο σ' άνθρωπο...
Και με ρωτάνε εδώ πέρα τι με έφερες;
αν υπάρχει απόσταση εδώ χτίζουμε γέφυρες
Εδώ βλέπεις δεν κοιτάμε τη δουλειά μας
ειδικά όταν άνεργη αφήνουν την γενιά μας
Εδώ μας πολεμάνε άνισα
εδώ θα μειωθούν οι άστεγοι αν κάψουμε τη τράπεζα
Εδώ χωρίζουμε στη μέση το μηδέν
αφού μόνο αποτελείται από μη κι από δεν
Ποτέ δεν νιώσαμε τη λέξη πολυτέλεια
ούτε το πολύ μα ούτε και το τέλεια
Εδώ φυτρώνω πάντα εκεί που δεν με σπέρνουνε
και ας μεγάλωσα σε μια αγροτική οικογένεια
Εδώ που φάγαμε την ήττα μα έχουμε πάθει ανοσία
γι' αυτό σ' αυτή τη λέξη
αν βάλεις ένα Ήτα γίνεται ανοησία
κι ακόμα αναζητάνε τον μεσσία
Ήθελα να ζήσω με τα μπούνια, μετά από μπουνιά
ήμασταν πανί με πανί, γι' αυτό ανοίγουμε πανιά
Ο Γενάρης ήταν από τον χαμό-γέννα
τώρα αρχίζουν όλα γι' αυτό χαμο-γέλα
|
|
είναι περίεργα τα πράγματα, μην ψάχνεις για πειράματα,
κοιτά τον ήλιο έξω για να δεις πως είναι τα θαύματα,
βγαίνω από την κόλαση μου, λόγος μαζί μου,
ότι ζω και ότι παλεύω στα λέει το χαρτί μου,
στιγμή μου, κελί μου, σιωπή μου, κόβω την αναπνοή μου,
ακούς τη φωνή μου, ακόμα ανάβει το κερί μου ρε,
τα μάτια μου ορθάνοιχτα, διάπλατα, κατάματα,
κοιτάζω γύρω μου, παντού μουτζουρωμένα γράμματα,
ασταμάτητα, πατώ στα απάτητα, και τα σιχάθηκα,
στο παρελθόν, κάπου εκεί, με έψαξες και χάθηκα,
τα χρόνια πίσω πίσω που άφησα και τα νοστάλγησα,
για κάποια θέματα μ`ακούς? ίσως και να άργησα...
είναι σαν μια σκάρτη ξήγα, λόγια λεπίδα,
δεν έχω τ`άγγιγμα του Μίδα νιώσε την ελπίδα,
κοιτώ τ`αστέρια πάνω, σε αυτούς που χάνω,
κάθε βράδυ μπαίνουν στα όνειρα μου στο πρώτο πλάνο,
είμαστε στο περιθώριο μην κάνεις το χαζό,
να ζει κανείς η να μην ζει? ξέρεις...
εγώ τα ζω σε μία χώρα που δολοφόνοι την καταντήσαμε πόρνη,
μένουμε στο τέλος μόνοι, γκρίζα οθόνη!
είμαστε στο περιθώριο,
κανείς εμπόριο το δικό μας ρεπερτόριο
θυμίζει σανατόριο , στο δυνατό υπόγειο
σε όλη την υδρόγειο παράνομο και εγχώριο,
σαν λαθρεμπόριο είμαστε στο περιθώριο,
κανείς εμπόριο το δικό μας ρεπερτόριο,
θυμίζει σανατόριο στο δυνατό υπόγειο
σε όλη την υδρόγειο παράνομο και εγχώριο
σαν λαθρεμπόριο...
|
