Κουρδισμένος μες το σύστημα λαμπαδιασμένος τρέχω
κόπηκαν τα φρένα μου νωρίς και δεν με ελέγχω
αποδέχομαι συνέχεια επικρίσεις και επιτρέπω
τα σχέδια και τις κάθε μου ορέξεις να αποτρέπω.
Εσκεμμένα με κοιτάς στα μάτια ξέρεις δεν αντέχω
είναι ο καθρέπτης της ψυχής μα εγώ δεν έχω
πουλώ για ασφάλεια οικονομική την αντοχή μου
και καλύπτω με ένα πλέγμα ηθικής την ύπαρξή μου
στην τιμή μου, συμπεριλαμβάνω το παιδί μου
και έχω κώδικες θανάτου που κρατάνε την φυλή μου
καθαρή, η βάση παραμένει σταθερή
με τα πόδια καρφωμένα και στο στόμα την ψυχή.
Το τέρας είναι τέρας και το τέρας δεν αλλάζει
έχω μάθει την γυναίκα μου να μην πολυτρομάζει
στην πόλη το λατρεύουνε γιατί σε όλους μοιάζει
και τ' ακούνε στο διαμέρισμα τα βράδια που ουρλιάζει.
Ανήθικος, ηθικοπλάστης πολιτικοποιημένος
στη ζωή μου γαμημένος και δαρμένος
και αν έχω μένος, τα έβαλα με τον ντελιβερά
γιατί είναι αμόρφωτος και αργοπορημένος.
Ανήκω στα παιδιά, τα μικροαστικά
που ζουν σε σπίτια άσχημα και δυσλειτουργικά
τον τσαμπουκά μου πήρα από γενιά σε γενιά
και την κουλτούρα δημοσίου απ τον παππού στον μπαμπά.
Πείτε μου που δεν χρωστάω για να πάω να πληρώσω
έχω κάμποσους ακόμα στην ζωή μου να φεσώσω
έχω δάνεια τις τράπεζες ακόμα να χρεώσω
και πουκάμισα πολλά τις Κυριακές για να λερώσω.



Έρχεται σκούπα, μύκητες που αναπτύσσουν μούχλα
σπίτια μ’ υγρασία, γειτονιές με οπιούχα
τα παιδιά πνιγήκανε στα ηλεκτρονικά
γεμίσαν τα συρτάρια μας μ’ αντιβιωτικά.
Κουβέντα για να λέμε κι ότι λέμε κουβεντιάζετε
στάζουν απ’ τα μπαλκόνια σας τα σάλια που αραδιάζετε
ρε μη φωνάζετε ο γείτονας θέλει να κοιμηθεί
ας δυναμώσει την TV.
Απ’ το πρωί πάλι στη γκρίνια, γκίνια
πέρασε η βδομάδα που’ ναι ο μισθός του μήνα;
τ’ αφεντικό μου μ’ έβαλε ξανά σε καραντίνα
εγώ πάλι στη πείνα και αυτός φτιάχνει πισίνα;
Μα δε πειράζει, έτσι πρέπει, έτσι είναι, έτσι κάνω
δεν αλλάζει, θα το υποστώ ωσότου να πεθάνω
απ’ το σαλόνι μου έχω την επιλογή
θα ψηφίσω να με εκπροσωπήσουνε μες στη βουλή!
Ψωνίζω για ανάγκη και έχω ανάγκη να ψωνίσω
το καλύτερο που θα αγοράσω θα το διαφημίσω
θα το φορέσω και θα το κυκλοφορήσω
πόσο μ’αρέσει το ναρκισσισμό μου να τονίζω!
Άλλη μια μέρα μες στα νεύρα και τελειώνει
δε βρίσκω κάτι που τη ζωή μου να αλλοιώνει
ξημερώνει και όλα είναι όπως πάντα
ίδια εικόνα, ίδια λόγια στη λεζάντα!



Είμαι νομιμόφρονας, νομοταγής πολίτης
στον στρατό είχα ευθύνες, ήμουν βλέπεις ΑΜίτης.
Στ΄ αρχίδια μου ο πλανήτης, εγώ να ‘μαι καλά
πετυχημένο αφεντικό, περήφανος ιδιοκτήτης.
Μου ‘χουν διδάξει από μικρό το σωστό
πως έχω μια πατρίδα γνήσια κι έναν μόνο θεό,
πώς να λατρεύω ότι μου δίνει μισθό
κι από άλλη ράτσα άνθρωπο για τίποτα πότε να μην εμπιστευτώ.
Έχω ταυτότητα – ορθόδοξο, λευκό, αρσενικό
και κάποιον άγνωστο παλιό εκπροσωπώ πολιτισμό.
Νιώθω ασφάλεια στην μάζα γι’ αυτό την ακολουθώ
έχω γνώμη κι άποψη πάντα να βγάζω τον σκασμό.
Κρατάω ψηλά την εθνική συνείδησή μου
κι αποφεύγω να αποτραβηχτώ από την φυλακή μου.
Φοβάμαι όλα τα σκούρα παιδιά που τριγυρνάν στη γειτονιά
γι’ αυτό με κάμερες γεμίζω την αυλή μου.
Κάνω τα πάντα να μη φύγω φτωχός και μέχρι τώρα ευτυχώς
το πλάνο βαίνει επιτυχώς.
Βάζω μέσο αφού τα μέσα τα αγιάζει ο σκοπός
ο γιος μου να γίνει μπάτσος αν δε γίνει γιατρός.