Σήμερα μίλα μου καρδιά μου λυπημένη σήμερα που από το στόμα μου λέξη δε βγαίνει η σιωπή μου μέσα στο μυαλό μου είναι βουτηγμένη αναπνέω σε μια ζωή βαλσαμωμένη. Δε ψάχνω λύσεις από τους προσκυνημένους αντλώ κουράγιο από τους εξεγερμένους δε θέλω επαίνους απ’ αυτούς που λεν ειδικευμένους ούτε παράσημα από τους παρασημοφορημένους. Βρίσκω αγάπη μες στη παιδική ματιά την επαφή, την έλξη μέσα σε ξεγύμνωτα μυαλά ανακαλύπτω λέξεις σε βιβλία ανοιχτά νιώθω τις νότες απ’ του εγκεφάλου μου τ’ ακουστικά.
Όπως η δύναμη στις ρίζες αιωνόβιου δέντρου η γνώση που υπάρχει μες στο βίο ενός γέρου η άρνηση στις διαταγές του ανωτέρου και η απόδραση απ’ τα ψυχοκελιά της Λέρου όπως η ελεύθερη ακτή μες στην ιδιοκτησία σου το διαφορετικό στην ομοιομορφία σου η απιστία στην εμμονική θρησκεία σου όπως η απεργία στα κάτεργα της δουλείας σου. Ανάσα φύσης στης πόλης τα κλουβιά ας γίνουμε φτερά σ’ αποδημητικά πουλιά ερώτηση μου κάνω κι η καρδιά μου απαντά το μεγάλο μυστικό μου, ψάχνω για τη Λευτεριά.
Το μεγάλο μυστικό μου φύλαξέ το λίγο ακόμα λυπημένη μου καρδιά.
Τα δέκα ναι, το ένα όχι , αυτό που με στιγμάτισε με τρύπησε σα λόγχη τα πρώτα βήματα στην ανεξαρτησία που συνήθειες κολλάς που δεν αφήνουν σ' ησυχία. Τα πρώτα σ' αγαπώ τα πρώτα σε σιχαίνομαι , τίποτα από τα δυο δεν ισχύει το παραδέχομαι οι πρώτες νότες που βγήκαν από το χέρι μου, σαν μια γέννα που δεν άντεχε άλλο μέσα μου. Τα πρώτα λόγια τα μεγάλα που ειπώθηκαν οι πρώτες αδικίες που στη μνήμη μου τυπώθηκαν τα χίλια αστέρια που σκεπάζουν το κεφάλι μου και εγώ χίλια κομμάτια προβολές στον ουρανό και αλλού. Η πρώτη μάχη μου για ήθος ή συμφέρον πρώτη μέρα στη ζωή μου που δε βρήκα ενδιαφέρον ο πρώτος λόγος που νικήθηκε με βία το πρώτο μίσος μου για την αστυνομία.
Όταν δεν έβρισκες ομάδα να ενταχθείς, τότε που για το σύνολο ήσουν ανεπαρκής η πρώτη απώλεια η πρώτη δυστυχία, η πρώτη ανασφάλεια η πρώτη απελπισία. Ψάχνοντας πίσω πάντα έβγαινα μπροστά, όποιο μέλλον και αν αγγίξω θα πατήσω στα παλιά και έχω ένα ψίθυρο που μέσα μου μιλά, το μεγάλο μυστικό μου ψάχνω για τη λευτεριά.