Ήρθες το βράδυ μιας νέας μέρας οι σκέψεις ανακατεμένες και βουβός είναι ο αέρας είναι οι λέξεις τόσες που πέσανε στο πάτωμα μου μίλησες, σου μίλησα μα δε σε βλέπω χάθηκα.
Δίνουμε τόσο σημασία στα ασήμαντα κοιτάς μόνο το αύριο ενώ δε ζεις το σήμερα και τι σημαίνει ότι όλα εφήμερα; αφήσου ελεύθερος, μη βλέπεις μόνο τα προβλήματα. Αν προσπαθήσεις θα σε ψάξω ίσως με βρεις και συ κάπου στα βήματά μου πριν σε χάσω δε θέλω πάλι να αλλάξω πολύ κακό για το τίποτα, θα το ξεπεράσω.
Πολύ κακό για το τίποτα όσο η μέρα θα περνά τόσο θα ‘ναι πιο σκοτεινά. Πολύ κακό για το τίποτα όσο ο άνθρωπος γερνά θα του ασπρίζουν τα μαλλιά. Πολύ κακό για το τίποτα ούτε καπνός, ούτε φωτιά μόνο μια στάχτη αγκαλιά. Πολύ κακό για τίποτα, πολύ κακό για το τίποτα…
Όσο το ίσως θα νικά την μέρα σου και η αμφιβολία, θα τρέφεσαι από ερωτήματα χωρίς καμιά ουσία όσο ο χρόνος θα περνάει και απλά δεν θα σ’ αγγίζει τότε η γη για σένα θα ναι μια σφαίρα που γυρίζει όσο οι λέξεις καλοσύνης θα σου βγαίνουν με το ζόρι και τα συναισθήματα σου θα τα έχεις σκορποχώρι όταν πάντα θα φοβάσαι μόνο οι άλλοι τι θα πουν τότε μάθε πως κοιμάσαι στον ύπνο των διπλανών.
Ξέρω λυπάσαι αρκετά μα η θλίψη δεν είναι λύση, όσο κοιμάσαι βαριά κάποιοι σου βγάζουν την πίστη και όλο θυμώνεις και περιμένεις σ' όσους αγαπάς ξεσπάς και όταν σε σφάζουνε σωπαίνεις.
Δεν έχεις να πεις, δεν έχω να πω ποτέ δε κατάλαβα τι ‘ναι αρκετό ενδιάμεσα σε φαντασιακό και υπαρκτό γεμάτες οι μέρες και άδειες οι νύχτες ζούμε με γέλια, ζούμε με πίκρες ξαναγεννηθήκαμε μέσα από τις δικές μας φρίκες κι αν δε βρήκες αυτό που ήθελες να κάνεις μπροστά σου είναι οι στιγμές, να τις απολαμβάνεις είναι τόσο κρυμμένες, τόσο θλιμμένες μα και τόσο θυμωμένες με το χαμόγελό σου μοιάζουν εξαφανισμένες.
Πολύ κακό για το τίποτα όσο η μέρα θα περνά τόσο θα ‘ναι πιο σκοτεινά. Πολύ κακό για το τίποτα όσο ο άνθρωπος γερνά θα του ασπρίζουν τα μαλλιά. Πολύ κακό για το τίποτα ούτε καπνός, ούτε φωτιά μόνο μια στάχτη αγκαλιά. Πολύ κακό για τίποτα, πολύ κακό για το τίποτα…